کسی ... درون ِ مَ.ن ... - اقلیم ِ احساس

دوشنبه 92/1/5

صدای ِ جیغ ِ کسی ... پنهان ، میان ِ واژه هایم ...

کشیده شدن ِ ناخن های ِ کسی ... درون ِ دیواره های گلویم ...

کسی ... می میرد درون ِ مَ.ن !

حالا

دارند چال می کنند او را انگار ...

حس می کنم دلم ... به گِل نشسته ...

+ بالاخره شب بیداری هایم به درد ِ کسی خورد ... اگر از خواب بیدارش نکرده بودم

می مُرد در میان ِ کابوس هایش ... !
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن:

مرگ همین گوشه و کنارهاست

به او می گویم یک قدم عقب تر بایستد

کو گوش ِ شنوا؟!

+ 2:30 صبح نویسنده غزل ِ صداقت

پیچک