|
|
|
| دوشنبه 91/12/21
از بین ِ کتاب هایت پیدایش کرده اَم روی جلدش با خط ِ خوشی نوشته شده
" خاتون "
با دست خط ِ خودت ... صفحاتش را ورق می زنم خاتون نیستی نیستی هستی ... اما حواست به من نیست ... و من تحمل ِ این فاصله های نزدیک را ندارم هر چه بیشتر فریاد می زنم دوستت دارم هایم را تو کم تر می شنوی انگار ... نکند ... نکند ...... اصلا فکرش را هم نمی شود کرد ... خاتون دلم تنگ ِ برایت ... می رود پی ِ موج های ِ صدایت فدای ِ خنده هایت دیدم که ... چنگی زدی به موهایت ... اما انگار ... به دل ِ من هم چنگی خورد ... و این زخم ها ... روز به روز .........
مرهم ِ دلم باش مرهم ِ من .. خاتونم! ... چشمانم از خواندن ِ این عاشقانه ها می سوزد صدها ناله در گلویم پیچ می خورند به یک باره
آنقدر واژه ها رژه می روند تا از سرگیجه دستم را به دیوار می گیرم به صفحه ی آخرش رسیده اَم ... می بینم که ... با خط ِ لرزانی نوشته ای: تقدیم به خاتون ِ دلم ... غزل! . . . حالا ... صدای ِ غزل ِ باران را قشنگ تر از همیشه می شنوم راه می افتم به دنبال ِ تو پایم را می گذارم جای ِ رد ِ پاهایت و دانه دانه اشکهایت را جمع میکنم از میان ِ قطره های ِ باران میخواهم نگه شان دارم به تلافی ِ دانه های اشکی که به پیش ِ پای تو ریختم و تو جمعشان کردی هنوز هم هر شب بهشان سر می زنی نه؟ که مبادا قطره اشکی کم شده باشد ...
دوست دارم این اشک ها را ... اشک های ِ لحظات ِ خوب ِ زندگی اشک ریختن پا به پای ِ باران پ.ن: از حق نگذریم ...باران ِ امروز ... اگر بگویم محشر بود ... کم گفته اَم شست و با خودش برد تمام درد هایم را . . .
|
[ archive ] مَ.نتو او اردیبهشت واژه ها سفرنامه تماما مخصوص یاسهای ِ این حوالی داستان ِ کوتاه مادرانه [ links ]
اندیشه نگار |
