|
|
|
| جمعه 91/12/11
همین کافی ست ... کافی ست تو اخم کنی ... اخم کنی و دل ِ انار ترک بردارد اخم کنی و گنجشک ها روزه ی سکوت بگیرند که بغض ِ آسمان بشکند و دل ِ این قلم و سد ِ اشک هایم . . .
تو اخم کنی و گونه هایت خیس شود ... تا هر قطره اشکت مُهری شود پای ِ شناسنامه اَم ... حواست باشد! ... دست هایم هم دیگر بوی ِ تو را می دهند از بس نوشتم تو را ... نامت را ... چشمانت را ... عطرت را ... و چهار شنبه های تقویم را که هیچ وقت تعطیل نیستند! که مَ.ن بیایم سرم را بگذارم روی ِ شانه های ِ شعرهایت و تو بخندی! و دوباره مَ.ن متولد شوم از لبخندت
می دانی چهارشنبه ها همیشه راز نگه دار اَند راز ِ مَ.ن و تو را ... راز ِ آینه ... و حتی راز ِ ماه را این روز ها ... ماه هم بی تاب تر از همیشه چشم به راه ِ اردیبهشت . . . بخوان مرا ... مثل ِ همیشه ... در این روزهای ِ سرد ِ زمستانی صدایت گرمم می کند دلم را ... و حرف هایت شال ِ گردنی می شوند برایم ... بگذار باز هم جان بگیرم تا نامت را بر زبان بیاورم و ماه در دهانم هزار تکه شود ...! ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پ.ن: شمارش ِ معکوس ... از همین حالا ...
|
[ archive ] مَ.نتو او اردیبهشت واژه ها سفرنامه تماما مخصوص یاسهای ِ این حوالی داستان ِ کوتاه مادرانه [ links ]
اندیشه نگار |
