|
|
|
| چهارشنبه 91/7/12
به اصرار ِ تو همیشه بستنی ِ توت فرنگی می خوردیم ... اما خودت خوب می دانستی که مَ.ن بستنی ِ شکلاتی را بیشتر دوست دارم آن روز که از ته ِ دل باریدم ... یادت می آید؟ حسودیم شد به زمین و زمان ... ! به برف هایی که روی صورتت می بارید و تو با دستانت پاکشان می کردی به ساعت ِ مچی َت که دقیقه به دقیقه نگاهت به َش بود به چتری که خودم جلوی چشمانت زیر ِ پایم له َش کردم! به کفش هایت حتی ... ! به بستنی ِ توت فرنگی ... به بستنی ِ توت فرنگی خیلی بیشتر حسودیم شد دیدی؟ بستنی ِ توت فرنگی هم عاشق ِ تو شده بود وقتی دست ِ تو به َش رسید رنگش عجیب پرید ... از دستانت فرو چکید ... از خجالت آب شد چکید به زیر ِ قدم هایت ... می دانی از گرمای ِ دستان ِ تو آب شد؟ چکید به زیر ِ قدم هایت ... بستنی ِ توت فرنگی را می گویم! دیدی او هم می خواست فدای ِ تو شود؟ و خاک ِ زیر ِ پایت ... چشمانم را دیدی؟ از حسودی باریدند ... چشمانم از حسودی ِ فدا شدن ِ بستنی ِ توت فرنگی باریدند
تو به آب شدن ِ بستنی ِ توت فرنگی نگاه کردی ... اما به چشمان ِ مَ.ن نه ... . . . هنوز هم از تو دلگیرم ... ____________________ پ.ن: دلم برای خود ِ خود ِ تو تنگ شده ... خیلی ... می دانی که!
|
[ archive ] مَ.نتو او اردیبهشت واژه ها سفرنامه تماما مخصوص یاسهای ِ این حوالی داستان ِ کوتاه مادرانه [ links ]
کوثر |
