|
|
|
| یکشنبه 91/6/12
چشمانم دارند می چکند ... از ته ِ ته ِ ته ِ دلم ... از صدای به هم خوردن ِ دندان هایم گوش هایم را می گیرم ... فکر می کند صدای گریه هایش را نمی شنوم .. پنهانی ... کمی آن طرف تر از مَ.ن نشسته ... . . . چشمانم را می بندم ... می آید می نشیند کنار ِ مَ.ن سرم را می گذارد روی زانوانش گرمی ِ دستانش را روی گونه هایم حس می کنم ... گرم است ... گرم ِ گرم ... گویی بدنم جانی دوباره گرفته از گرمی ِ دستانش ... هر گاه که چشمانم را باز می کنم قشنگی ِ لبخند هایش سرحال ترم می کند ... صدای ِ حرکت ِ دانه های تسبیح ِ آبی ِ خوش رنگش را می شنوم ... دارد برای دل ِ مَ.ن امن یجیب می خواند ... . . می خندد ... مَ.ن هم می خندم با خنده های سنگ ِ صبور ِ این روز های زندگی اَم ... . . . در کنار ِخنده هایش ... آرامم ... خیلی آرام ... باورت می شود؟ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پ.ن : آن سفر کرده که صد قافله ی دل ، همره ِ اوست هرکجا هست ، خدایا به سلامت دارش
|
[ archive ] مَ.نتو او اردیبهشت واژه ها سفرنامه تماما مخصوص یاسهای ِ این حوالی داستان ِ کوتاه مادرانه [ links ]
پو |
