نشسته اَم میان چشم هایت
محو ِ تماشای ِ چکه چکه شهد ِ شیرینی ِ خنده هایت
دلم ، بی قرار . . .
مانده میان ِ زمین و آسمان
چند لحظه چشمانم را می بندم
خواب می بینم گم شده اَم ...
گم شده اَم میان ِ صدایت
گم شده اَم میان ِ گل های ِ کوچک ِ سرخ ِ کاسه ی چینی ِ پر از انار
گم شده اَم میان ِ تار و پود ِ پرده ی حریر ِ پنجره
گم شده ام ...
چشمانم را باز میکنم از میان ِ تب ِ این دل ...
دلم ، بی قرار . . .
به دنبال ِ ماه ...
نگاهش را به هر سوی ِ این آسمان می چرخاند
تو هنوز هم داری می خندی
چشم هایت .. اما نگران تر از همیشه ...
دلم ، بی قرار . . .
می روم سجاده ی ِ دست هایت را پهن می کنم
سر می کنم چادر ِ غزل هایت را
ذکر می گویم با دانه دانه ی ِ اشک هایت
و
دل گره می زنم به ضریح ِ چشمانت
دستم میان ِ دست های ِ تو
دلم ، آرام ِ آرام ...
تو نگران نگاهم می کنی
مَ.ن می خندم
داری صدایم می زنی
می میرم میان ِ صدایت ...
دارم فکر می کنم که مَ.ن میان ِ صدایت مرده اَم
قطره های ِ باران می خورند توی ِ صورتم
سرم رو به آسمان است و چشمانم خیره به آن
تنها ، حواسم نیست ...
سرم را می اندازم پایین
و نگاهم می افتد به کفش هایم
بند ِ کفش هایم باز است
به بهانه ی اینکه ... تو همیشه ...
و
چادرم گلی ...
و
کیفی که سنگینی اَش اذیتم می کند
قدم هایم را تند می کنم
کسی از پشت ِ سر دارد صدایم می زند
با صدای ِ تو ...
سرم را بر می گردانم
دستم را می گیرد
و
می کشاند به دنبال ِ خودش
حواسم نیست
حواسم مانده میان ِ خاطرات
خاطرات دارند میان ِ چشم هایم بازی می کنند
چشمانم را که باز می کنم
دستگیره ی ِ در ِ اتاق می چرخد
لامپ روشن می شود
کسی با لباس ِ سفید جلو می آید
نگاهش که به مَ.ن می افتد سرش را تکان می دهد
لیوان ِ آب را می دهد به دستم
باز هم یک آرام بخش ِ دیگر ...
قرص را بین ِ مشت هایم پنهان می کنم
لیوان آب را سر می کشم
دارد نگاهم می کند
منتظرم
می شود پیدایت شود
و به او بگویی
این گونه نگاهم نکند
مَ.ن که دیوانه نیستم
مَ.ن تنها ... جا مانده ام . . .
می شود؟
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن:
پیدا نمی کنم دیگر کسی شبیه چشمان ِ تو را . . .