* ز تاب ِ جعد ِ مشکینش ... چه خون افتاد در دلها ...

دلم می لرزد وقتی می نشینم زیر ِ سایه ی بید ِ مجنون

دلم می لرزد از عطر ِ یاسی که تمامی ندارد

از تغزل ِ بی پایان ِ ماه

از قطره بارانی که میچکد روی ِ گونه اَم

دلم می لرزد ...

از چشمک ِ ستاره

از پاکی ِ این آسمان ِ آبی

دلم بدجور می لرزد . . .

.

.

.

نوک ِ انگشتانم را فرو می برم توی ِ دریا

انگار کسی هلم داده باشد به دنیایی دیگر

غرق می شوم کم کم

و

سکوت می کنم به حرمت ِ چشم های ِ تو ...

+ دلی میان ِ چشم هایت جا مانده ... هوایش را داری؟

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن:دلم عجیب بهانه ی صدایت را می گیرد . . .

پ.ن:بودن ِ اردیبهشت وابسته به بودن ِ توست ...

* عنوان از حافظ ...