می خواهم بگویم
که
سکوت
تمام ِ زندگی ِ من است
سکوتی با طعم ِ گس ِ خــــــــرمالــــــــــو
اما ...
نمی دانم چطور ... خیلی اتفاقی ...
حرف ها در دهانم ردیف می شوند
بدون هیچ وزنی ...
...
اول
حرف هایی با طعم ِ شــکـــلاتــــــــ ِ تــــــــلخ
اما بعد
کم کم طعمشان عوض می شود
حرف هایی با طعم ِ تــوتــــ فـــــــرنـــــــگی
بعد ترش خود ِ خود ِ تـــمشکــــــــــــــ
آن وقت است که دیگر هیچ کاری از دست ِ تو بر نمی آید
فقط باید بنشینی
دستت را بزنی زیر ِ چانه اَت
زل بزنی به بازی ِ واژه ها
و
طعمشان را بچشی
می دانی
هر طعم برای ِ خودش طعم ِ محشری ست
باران هم پیچکی می شود لابه لای ِ این واژه ها ...
آن قدر محو ِ واژه ها شده ای
که
دیگر سکوت هم از یادت می رود
می فهمی که چه می گویم
نه؟
انگار کسی با این حرف ها برایت الا بذکر الله بخواند
و
تو آرام شوی
و
بغض هایت را جا بگذاری
جایی ...
همین حوالی
زیر ِ باران
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن:می دانی معنی ِ واژه ی ِ سنگ ِ صبور چه می شود؟