|
|
|
| پنج شنبه 91/7/6
وقتی رسیدم
نبود ...
مَ.ن را کشان کشان به سمت ِ خانه اش می بردند ... و مَ.ن متعجب نگاهشان می کردم ... دلشوره ی عجیبی داشتم ... دستم را کشیدم ... پله ها را دو تا یکی بالا رفتم چادرم بین ِ نرده ها مانده بود روی زمین افتادم ... مزه ی خون را در دهانم احساس میکردم ... دردش را - هر چه که بود - نفهمیدم! در ِ اتاقش مثل ِ همیشه باز بود لباس ِ سفید ... خنده بر لب ... خطوط ِ دور ِ چشمانش ... موهای خیس ... انار های دانه شده توی کاسه ی گل ِ سرخ ... عطر ِ یاس ... پنجره ی باز ... دل ِ مَ.ن .. . . . . . نگاهم به کپسول ِ اکسیژن افتاد ... و تسبیح ِ کنار ِ آن ... لعنت به اکسیژن لعنت به اکسیژن ل ع ن ت به ا ک س ی ژ ن ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پ.ن: مَ.ن و تو رود شدیم و جدا شدیم از هم مَ.ن و تو کوه شدیم و نمی رسیم به هم بیا شویم چو خاکستری رها در باد مَ.ن و تو را برساند مگر نسیم به هم
فاضل ِ نظری
|
[ archive ] مَ.نتو او اردیبهشت واژه ها سفرنامه تماما مخصوص یاسهای ِ این حوالی داستان ِ کوتاه مادرانه [ links ]
اندیشه نگار |
