سلام..گاهي وا‍ژه ها كنار هم ميشينن و چيزي به وجود مياد كه اسمش رو شما ميذاريد غمگين نوشته..در صورتي كه شايد نويسنده توي غمگين شدنش هيچ نقشي نداشته باشه..بله..خوبه..هديه دادن شادي به ديگران..اما خب ما بلد نيسيم..چ كنيم؟:).. و به جاي يادآوري عشق هايي كه آخرش رنج و تنهاييه..شما نسبت به اين پستي كه واسش كامنت گذاشتين چه جوري به اين نتيجه رسيدين كه..؟:)..خواهش ميكنم..رو راست بودن هميشه خوب بوده..من خودمم رو راستم و رو راست بودن رو هم دوس دارم...ببخشيد واقعن..هيچوقت دلم نميخواد همچين حسايي رو به خواننده هاي اينجا منتقل كنم..اما.....هر وقت خواستين بياين..ديدين نميتونين تحمل كنين ..نخونين..كار ديگه اي شايد از دست من برنياد..ميشه..چرا نشه..مثلن همين پستي كه واسش كامنت گذاشتين.. و نسبتش دادين به اين كه يادآوره عشق هاييه كه آخرش رنج و تنهاييه..حالا جور ديگه اي در موردش فكر كنين..فكر كنين به آدمايي كه يه روزايي باهاشون خاطره هاي قشنگي داشتين..واسه شما دوست داشتني نيس مرور كردن اين خاطرات؟:)..خيلي هم لذت بخشه..حداقل واسه من يكي..حتااگه با كلي بغض همراه باشه..همه ي بغضا هم كه وجودشون بد نيس..راسي كدوم سحر؟