|
|
|
| دوشنبه 91/6/27
گاهی نوشتن هم برای خودش درد ِ سَری ست ... همرا با سَر درد ... نَفَس ِ قلمت بالا نمی آید انگار! شاید کم آورده ... از نوشتن ... از تو نوشتن ... واژه ها هم نیست می شوند دیگر ... . . تک تک ِ واژه هایم درد می کنند ... تک تک شان ... عصا به دست رژه می روند ... از این طرف به آن طرف! بعضی ها خودشان را پخش ِ کاغذ می کنند جانی دوباره می گیرند اما ... آن بعضی های دیگر ... کم کم از بس رژه می روند می میرند! شاید هم خفه می شوند ... از هجوم ِ کلمات ِ دیگر ... از تکرار ِ حرفهای تو ... از رژه رفتن ... از کمبود ِ فضا! ... بیچاره واژه هایم ... باید فکری به حال ِ مرده هایشان کنم ... اصلا می شود فکری کرد؟ __________________________ پ.ن: دلم برای بی تابی ِ نوشتن ِ قلمم تنگ شده ... نگاهم می کنی؟
|
[ archive ] مَ.نتو او اردیبهشت واژه ها سفرنامه تماما مخصوص یاسهای ِ این حوالی داستان ِ کوتاه مادرانه [ links ]
اندیشه نگار |
