هعيي اجي ......
وبت پراز ارامشه وقتي دلم ميگيره ميام اينجا تاشايد....
بروي به پناه ِ ديوار ِ کنج ِ جاي ِ دنج ِ هرشب ِ تنهايي اَت ...
عجيب واج آرايي ِ در نوشته ي شما موج ميزند....
بي تابي ِ دلت ... عجيب ... چشمانم را بي تاب کرده ...!
ميدونم...مـــــــــــــــــــيدونم....
ساده و زيبا بود...آفرين
بسم الله
سلام ...
من فک ميکردم پشت بوم هاي ما فقط از تب تن ما داغ ميشن و سينه هاشون پر از رازهاي سر به مهر و گريه هاي نکرده اس ...نگو پشت بوم شمام بعله :)...ديوارهاي سنگي پشت بوم ما سنگ صبورن ...يادشب هاي پرستاره و چشم هاي پرستاره ي همين شب ها بخير ...قلم شما درد نکنه
