ياد دفتر بزرگ و خودکاري افتادم که بدون هيچ حرفي گذاشتن جلوم و گفتن امضا کن !
عين متهمي که بايد زير اعترافاتش امضا کنه و بره براي اجراي حکم !
موقع عقدو ميگم :دي

اميد رها شدن مرا رها نمي کند ...

هوم....
اتاق نمور تنگ تاريک....
چ حس تلخي
وصفتو دوست داشتم مامان غزل