آرامش داشت...

هنوز هم نميدانم رنگ چشمانت چه رنگيست!!!

خيرباشه

ببين يه چيزي هست ..يه قانونه که ميگه ماده نه از بين مي رود نه بوجود مي آيد بلکه از حالتي به حالت ديگر تبديل ميشود...خيلي چيزها ميشه ازش برداشت کرد..يکيش همين :اينکه گلويتان خشک ميشه و صورتتون خيس از اشک..يعني همه ي آبي که نياز بود براي تر کردن حلق مورد استفاده قرار بگيره از راه چشمها به صورت سرازير شده ..
و ديگه اينکه وقتي خوب به اين قانون فکر ميکنم ميبينم که ما هيچوقت از بين نمي ريم...و هميشه سلولهاي ما در دنيا وجود دارند ..اين يعني اينکه خدا دوباره با تبديل کردن اونا به حالت قبل ما رو زنده ميکنه...اين اتفاق خيلي خوبيه که آرامش عجيبي به آدم ميده....هيچ چيز به اندازه ي نابود شدن وحشتناک نيست

قشنگ نوشتي..:(