غزل
من وقتي کامنت هاي پست هاي قبليت رو خوندم ، با خودم فکر کردم که من لابد بي عاطفه ترين دختر ِ اين حوالي ام . که حتي اسم غزل رو هم روي گوشيش نداشت تا پيامک بزنه و بعدا بياد کامنت بذاره که غزل! کجا بودي ؟! تو حتي جواب پياما رو هم نميدادي !
نميدونم .
من کم ميومدم اينجا . و فقط فهميدم تو چند وقتيه نيستي . ولي نپرسيم چرا ؟ ! يعني برام خيلي طبيعي بود آدم ها ممکنه گاهي باشن و گاهي نباشن .
چون عادت کردم گاهي باشم و گاهي ...
اين هميشه مشکل من بوده که من بي مهريم رو به همه ي آدم هاي دور و برم تعميم ميدادم .
...
به هر حال غزل . من امشب از متن هات و کامنت ها و آهنگ وبت و حتي از اون پرنده هاي بالاي وبت ، نتيجه گرفتم که من حتما بي عاطفه ترين دختر ِ اين حوالي ام ...
درد ِ دل بود .
نه درد ِ دل هم نبود . فقط خواسم بنويسمش ...