:|

آهنگ قشنگي دارد وبلاگت. و لوگوي جالبي. و اسمي پر احساس. مطلبت امّا نه جالب بود، نه قشنگ، و نه پر احساس. اقليم احساس را خراب کرد. همان طور که حال مرا خراب کرد. و نمي آمد به اين آواي نرم که آدم را مي برد توي قايق آرامش وسط اقيانوس آرامي که گه گاه موج تکانت مي دهد، نرم. غزل صداقت اهل غزل است به فتح زاي. نه اهل غزل به سکون زاي.

چقدر شبيه من بود
اقا من دارم حسوديم ميشه کم کم خيلي خوب مي نويسي خييييييلي :)
عاشقش شدم

حالا اين پست تو بماند اما خدا وکيلي ديشب تا صبح کابوس ديدم ......:( :|

من پر از تنهايي و غربت، رنج و قلم درد آلودتان را خواندم

اما لحن اعتراض شما با کيست؟ و پاسخ اين اعتراض را چه کسي بايد بدهد؟

غزل خانم! اتفاقا نطر من کاملا بر خلاف کلام شماست، آنقدر که به دختران دستور داده اند فرياد بزنند از پسران مردان نخواسته اند

و نمي دانم تا به حال فکر کرده اي که فرياد سکوت برنده تر از سکوت فرياد است !

تو مي داني الگوي تمام زنان عالم يعني حضرت صديقه سلام الله با سکوت فرياد خود را به جهان رساند، با بغض فرو خورده و ناله در سينه داشته

و اکنون من و تو ، نيازي به هيس شنيدن و شکستن بلور سکوت نداريم که گاهي صداي شکستن خواسته هايمان از دهانمان بالاتر نمي رود، اما اگر به فريادستان سکوت پناهنده شديم کارش را مي کند

و خلاصه ديگر هيج

سري به چيزي شبيه سکوت بزن

ممنون