آخ...دلم.......

غزل جانکم...
گاهي، همين دلتنگي هاي کوچک...
همين بغض هاي گذرا...
همين خاطرات زيبا که کم رنگ نمي شوند در خاطرت...
همين تصور لبخندش...
دلت را شاد مي کند...!
دلت را شاد و چشمانت را باراني...!
دلخوش باش، به اينکه لبخندش مال توست...! فقط مال تو...
خــــــدا را شکر کن که جاي خيلي ها نيستي...!
همين که تو جاي خودت هستي و او در جاي خودش -دل تو - ، جاي شکر دارد...
دلم روشن است براي تو...!
دلتنگي هايت تمام مي شود...
اندکي صبر...
:)

اين پستتون دو قسمت بود ! قسمت اولش تا اينجا (براي ِ آن چشم ها ...)فضاي ديگه اي داشت.....قسمت دومشم يه فضاي ديگه...انگار وسط نوشته به يک خواب عميق رفته ايد و با او همصحبت شده ايد و دوباره بيدار شديد و ادامه نوشته ...

سلام
فرقي نمي کند تو کجايي و من کجا...مهم اين است که ما به يک نقطه خيره ايم هميشه...آنهم نقطه خاطره هاي دور.......

نميدونم من غمگين تر ميخونم نوشته هات رو
يا غمگين تر شدن:(

زيبا بود

من پرازدردم پرازدردم پراز دردم ولي

تا نگاهت ميكنم انگار يادم ميرود.........

زبانم بند آمده اما دلم.....

سلام
خواندنش هم دل را تنگ مي کرد

سلام
حسي داشت که من دوستش داشتم
دلتنگي

خوب است که معني ِ اين دلتنگي را فقط و فقط تو مي فهمي

خيلي خوب است ...

به اندازه ِ خود ِ تو ...

سلام نوشته هاي خوبي داريد؛ نوشته ي زيبايي بود كاش ادامه داشت و بيشتر بود...

زيبا بود...موفق باشيد