غزل جانکم...
گاهي، همين دلتنگي هاي کوچک...
همين بغض هاي گذرا...
همين خاطرات زيبا که کم رنگ نمي شوند در خاطرت...
همين تصور لبخندش...
دلت را شاد مي کند...!
دلت را شاد و چشمانت را باراني...!
دلخوش باش، به اينکه لبخندش مال توست...! فقط مال تو...
خــــــدا را شکر کن که جاي خيلي ها نيستي...!
همين که تو جاي خودت هستي و او در جاي خودش -دل تو - ، جاي شکر دارد...
دلم روشن است براي تو...!
دلتنگي هايت تمام مي شود...
اندکي صبر...
:)