ميترسم از رفتن به زيرِ باران....

ميترسم...

نه!!!!

باران که ترسي ندارد...

از باز نشدنِ دلم زير ِ آن ميترسم.....

نکند نشود....؟؟؟

نکند که تمامِ دلخوشيم هم زيرِ آن شسته شود؟؟

تنها دلخوشيِ اين دلِ خسته ام باران است.....و اينکه هميشه دلم را پاک ميکرده...

از هرچه دلگيريست...از هر چه دلخوريست....از دلهره ها و اضطراب ها.....

امّا اگر اين دفعه نشود چه؟؟؟

من بدون باران چه کنم.....؟؟؟

ببار....

بشور...

بريز بر اين دلِ خسته ام...

که تو تمام دلخوشي اش هستي....

بارانِ تنهايي ِ من...

چه حس ِ محشري ست

حس ِ رهايي زير ِ باران ...

سلام . احساس رهايي هميشه خوب است حتي اگر زير باران نباشد !

موفق باشي

جالبناک بود :)/قلمتون سوسماري :دي

سلام.هيععععععععع روزگار.کي ميشه نيومدم وبت.امروز کنترات کردم و و بعد مدت ها رفتم تو وب ها يه دور چرخيدم.

خداييش پرواز نداره؟! آدم يه رفيق مث تو داشته باشه ديگه رفيق ميخواد چيکار...والا...
با سرعت عمل بالا...قدرت ضد حال زدن در حد تيم ملي...شايدم المپيک... دچار احساسات فوران شده تا دم در وبلاگِ به اون دوري ما... ديگه چه کنيم... بدجور رفتم تو نخ نوشته هات آبجي...:دييييييييييي
اگه پرازيدم حواست باشه روي پشت بوم وبت، نيوفتم که از خواب بپري...!:)

يادفيلماي سينمايي افتادم:)
الان دخيخن چي شد؟

باران آمد...
نه تو بودي
نه هيچ کسي ک نگران ِ سرماي ِ دلم ُ سرماي تنم باشد...
تنها...سنگين...پاها را با خود کشيدم...

واقعي بود؟ خيلي دوسش داشتم خيس بود:)

سلام
سبک نوشتنت طوريه که هر خواننده اي وقتي پستت را ميخونه کاملا ميتونه اون صحنه ها را به تصوير بکشه
منم امروز کلي زير بارون قدم زدم..انقده کيف داد..لچ آب برگشتم خونه:)

سلام

يعنيا...
مينوشم واژه به واژه ات را...
خيلي عميق...
تا عمق جانم فرو مي روند...
دوره گذاشتم همه ي دل نوشته هايت را از بر کنم انگار...

به به چه خاطره ي قشنگي بود:دي

کـآش هميشه بارون بود ،

قرار نبود ديدنت آرزوم شه

آنقدر دلگيرم که حتي باران هم حالم را خوب نميکند.....