|
|
|
| یکشنبه 92/2/8
اردیبهشت می شود و من ... می دوم تا تو همه فاصله ها را ... می پیچم توی ِ کوچه ی دلتنگی ... باران می بارد و تو همان جا ... زیر ِ سقف ِ آسمان منتظر ایستاده ای ...
می خندم به بی قراری اَت ...
باران می بارد . . . اردیبهشت می شود و حالا من و تو نشسته ایم زیر ِ تاب ِ گیسوان ِ یاس ها دلم شور می زند ... نکند خواب باشم نکند ... نکند ... هییییییس! یکی ساکت کند این خیالات را! ... محو ِ بید ِ مجنون ِ چشم هایت می شوم محو ِ شمارش ِ نفس هایت مــــــــــــن محو ِ تلاقی ِ نگاه ِ سیاهی ِ آسمان و دریا محو ِ ستاره ها ... ماه هم بی قراری می کند حتی! می دانی ... او هم می خواهد خودکشی کند او هم می خواهد خودش را غرق کند در این دریای ِ بی کران ... می دانی که ... من ... من ........
اصلا من مانده اَم چطور جان نمی دهم پای ِ این لحظه ها پای ِ حرف هایت ... پای ِ خنده هایت ... مانده اَم چطور نفس می کشم در برابر ِ تو مانده اَم چه بگویم در برابر ِ غزل واژه هایت ... اصلا می گذاری کمی سکوت کنم؟ دلم می خواهد تمام ِ وجودم را خلاصه کنم در چشمانم زل بزنم به تو ... و بچشم طعم ِ تمشکی ِ چشمانت را ... می گذاری؟ جان ِ من . . . ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پ.ن: می دانم ... روزی خداحافظی می کنم با اکسیژن و نفس می کشم با هوای ِ حرف های ِ تو
|
[ archive ] مَ.نتو او اردیبهشت واژه ها سفرنامه تماما مخصوص یاسهای ِ این حوالی داستان ِ کوتاه مادرانه [ links ]
اندیشه نگار |
