بارون رو خيلي دوست دارم ولي فقط ماشين سواري زير بارون دي:

... :(

دلتنگي هاي اين روزهايم باعث شد دوباره ناگفته هاي قلم را بنويسم و به سرپناه مجازي واژه هايم برگردم
سلام غزلم...

پس از خوندن نوشته هات هميشه ذهنم سفيد ميشه

سلام. دوست خوبم چه نوشته ي لطيف و با احساسي بود و چقدر تک تک حرفها قابل لمس، اميدوارم يه قصه ي زيبا باشه که واقعيت تلخ پايانش اينقدر چشامو باروني نکنه، اينقدر تصوير سازي قوي و زيبايي بود که بيشتر شبيه واقعيت بود اما آرزو مي کنم فقط هنر يه نويسنده با استعداد باشه همين.کسي که اين حس رو درک کرده باشه عمق يه درد عميق رو با تمام بند بند وجودش احساس ميکنه

بسيار زيبا! پر از احساس و تأثر برانگيز...

عالي بود غزل جان
دلم بگيرد. يهويي. خيلي يهويي.